Kamica układu moczowego u królików jest stosunkowo częstym schorzeniem. Ma to m.in. związek ze specyfiką metabolizmu wapnia u tego gatunku zwierząt. Dodatkowo mocz królików ma odczyn zasadowy co sprzyja odkładaniu się soli wapnia. Skłonności genetyczne, częste infekcje układu moczowego oraz dieta bogata w wapń mogą skutkować tworzeniem się piasku i kamieni w pęcherzu moczowym (niekiedy też w miedniczkach nerkowych). Opisywane struktury mogą przemieszczać się blokując cewkę moczową. Najczęstszym objawem klinicznym jest bezmocz (anuria) lub wydalanie moczu kroplami, czemu towarzyszy bolesne napinanie się zwierzęcia. Czasem występują okresy anurii przeplatane pojedynczymi epizodami wydalania moczu w bardzo dużej ilości.
Taki stan jest niebezpieczny dla zdrowia i życia zwierzęcia. W organizmie gromadzą się produkty przemiany materii (m.in. mocznik). Zalegający mocz jest pożywką dla bakterii często wikłających kamicę. Zdarzają się przypadki pęknięcia przepełnionego pęcherza, jeśli kamienie zbierają się w miedniczce nerkowej dochodzić może dodatkowo do uszkodzenia samego narządu. Niestety, nerka w przeciwieństwie do wątroby ma ograniczone zdolności do regeneracji. Kamica układu moczowego jest schorzeniem bolesnym, dlatego chore zwierzę często przestaje przyjmować pokarm, co jak wiadomo jest bardzo niebezpieczne dla królika.
W rozpoznaniu uwzględnia się wywiad, ważne jest badanie kliniczne. Omacywaniem można najczęściej stwierdzić wypełnienie pęcherza moczowego, niekiedy udaje się wymacać kamienie w pęcherzu lub w cewce moczowej u samców. Doraźnie podejmuje się próbę cewnikowania. Dokładne rozpoznanie obejmuje badanie RTG lub USG, badanie moczu oraz badanie biochemiczne krwi (szczególnie istotny jest poziom mocznika i kreatyniny). Leczenie jest najczęściej operacyjne. W przypadku najczęściej występujących kamieni będących solami wapnia zaleca się dietę ubogą w wapń (pisaliśmy o roślinach zawierających stosunkowo mało tego pierwiastka) oraz podawanie leków powodujących zakwaszenie moczu. Niestety, w niektórych przypadkach choroba wykazuje tendencję do nawrotów.
A&J
Taki stan jest niebezpieczny dla zdrowia i życia zwierzęcia. W organizmie gromadzą się produkty przemiany materii (m.in. mocznik). Zalegający mocz jest pożywką dla bakterii często wikłających kamicę. Zdarzają się przypadki pęknięcia przepełnionego pęcherza, jeśli kamienie zbierają się w miedniczce nerkowej dochodzić może dodatkowo do uszkodzenia samego narządu. Niestety, nerka w przeciwieństwie do wątroby ma ograniczone zdolności do regeneracji. Kamica układu moczowego jest schorzeniem bolesnym, dlatego chore zwierzę często przestaje przyjmować pokarm, co jak wiadomo jest bardzo niebezpieczne dla królika.
W rozpoznaniu uwzględnia się wywiad, ważne jest badanie kliniczne. Omacywaniem można najczęściej stwierdzić wypełnienie pęcherza moczowego, niekiedy udaje się wymacać kamienie w pęcherzu lub w cewce moczowej u samców. Doraźnie podejmuje się próbę cewnikowania. Dokładne rozpoznanie obejmuje badanie RTG lub USG, badanie moczu oraz badanie biochemiczne krwi (szczególnie istotny jest poziom mocznika i kreatyniny). Leczenie jest najczęściej operacyjne. W przypadku najczęściej występujących kamieni będących solami wapnia zaleca się dietę ubogą w wapń (pisaliśmy o roślinach zawierających stosunkowo mało tego pierwiastka) oraz podawanie leków powodujących zakwaszenie moczu. Niestety, w niektórych przypadkach choroba wykazuje tendencję do nawrotów.
A&J
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz